Εσύ κρίνεις ένα βιβλίο απο το εξώφυλλο?

Κοίτα να δεις...Τόσα χρόνια βιβλιόφιλη, δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με αυτό το ερώτημα κυριολεκτικά...
Η αλήθεια είναι οτι μου αρέσουν τα ωραία εξώφυλλα. Τι να λέμε τώρα... τα έχει πει ο Όσκαρ Ουάιλντ, καλή του ώρα... " Η ομορφιά είναι ανώτερη από την ευφυΐα, γιατί η ομορφιά είναι αυταπόδεικτη". "Ακόμα και στα βιβλία, αγαπητή και σοφότατη Hermine?". θα ρωτήσετε... "Ναι, ακόμα κι εκεί!", θα απαντήσω με τη βεβαιότητα του ανόητου.
"Κι όμως, μικρή μου...", θα εναντιωθούν τα ιταλικά βιβλιοπωλεία Feltrinelli!. "Η εμφάνιση δεν είναι μόνο κάτι που σε επηρρεάζει, είναι και ένας εύκολος τρόπος να νιώθεις ασφάλεια στην επιλογή σου. Με άλλα λόγια, να νιώθεις οτι έχεις τον έλεγχο... ΕΣΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ; "
Για να επανέλθω στα γεγονότα που πυροδότησαν τόσες σκέψεις, θα σας διηγηθώ την ιστορία απο την αρχη...
Σε μια πρόσφατη επίσκεψη στην όμορφη Ancona, μπήκα στο βιβλιοπωλείο Feltrinelli, (πολύ γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων και εκδόσεων στη γείτονα Ιταλία.)
Παρατήρησα ένα ράφι με βιβλία συσκευασμένα με χαρτί του μέτρου και σπάγγο, πολύ λιτή και κομψή συσκευασία, με αναφορές σε παλαιότερες εποχές. Μου άρεσε...
Πάνω στη συσκευασία ήταν γραμμένα με μολύβι (με την πολύ κομψή ιταλική καλλιγραφία) τρία επιθετα που χαρακτήριζαν την πλοκή του βιβλίου και ένα πολύ μικρό απόσπασμα. Και η τιμή. Τίποτε άλλο. Ούτε συγγραφέας, ούτε τίτλος, ούτε τίποτα... Η κεφαλλίδα στο ράφι έγραφε: (Σε ελεύθερη μετάφραση...) " Εσείς κρίνετε ένα βιβλίο απο το εξώφυλλο; Διαλέξτε ένα βιβλίο στα τυφλά. Αποδέχεστε το ρίσκο;"
Ήθελα πολύ να πάρω ένα, αλλά δεν το έκανα. Ο ένας λόγος ήταν οτι έχω ήδη δύο βιβλία στα ιταλικά που με περιμένουν, και το επίπεδο που γνωρίζω τη γλώσσα με δυσκολεύει αρκετά στην ανάγνωση. Οπότε το βιβλίο θα έμπαινε στο πενταετές... Ο δεύτερος, και σπουδαιότερος, ήταν οτι τα ευρώ μην τα σκορπάς, τα μαλλιά σου θα τραβας... που φώναζε και η Αγγέλα στο "παρα πέντε".
Ωστόσο, την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθώ εκεί (Ας είναι καλά ο Βύρων...) σίγουρα θα πάρω κάτι. Το ομολογώ, με ιντρίγγαρε το "άγνωστο...". Ναι, βρε αδελφέ! Μπορώ κι εγώ να ζήσω επικίνδυνα... Αλλά πάλι... μήπως μου άρεσε περισσότερο η συσκευασία;
Εσείς τι λέτε;