Δε γίνεται όμως να μην αναπολώ τα καλοκαίρια του Έρωτα... Τότε που ήμουν ζωντανή...Ήμασταν ζωντανοί! Μου λείπεις...................
Τρίτη 13 Αυγούστου 2013
Αύγουστος και πάλι...
Κάποτε θέλησα ν'αλλάξω τον κόσμο, όπως όλοι.
Μετά έμαθα πως για ν'αλλάξω τον κόσμο, πρέπει ν'αλλάξω πρώτα εγώ.
Και τώρα αναρωτιέμαι... μήπως τελικά ο κόσμος αλλάζει εμένα;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Χμμμμ...το καταλαβαίνω έτσι όπως το λες αλλά έχει ίσως κι αυτό τα δικά του καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεμπιμπτόντως,τι βιβλία διαβάζεις;
Κι αν πίνεις κρασί,ποιο σου αρέσει;
Καλημέρα!
@Όλα θα πάνε καλά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζω πολύ, ξένη και ελληνική λογοτεχνία.Μου αρέσυν τα μυθιστορήματα που έχουν και μια μικρή δόση απο φιλοσοφία.
Συγγραφείς που μου αρέσουν... I. Kandare, J. Saramango, G. G. Marquez, Γ. Ξανθούλης, Ε. Φακίνου, Ι. Καρυστιάνη, Χ. Χωμενίδης.
Πίνω λίγο κρασάκι λευκό, απο τα εκλεκτά αμπέλια της Αχαίας (Αν σου αρέσει το κρασάκι σου προτείνω το Κτήμα Φρατζή- εξαιρετικό, χωρίς έντονη επίγευση και οικονομικό). Ακούω πολύ ραδιόφωνο, σχεδόν τα πάντα αλλά οχι ποπ λαϊκά και νεο-μπουζουξίδικα της καψούρας,ούτε πολύ παραδοσιακή μουσική, αν και δεν χάνω ευκαιρία να την χορέψω σε γάμους και χαρές.
Χορεύω λίγο και ναι μπορείς να με φανταστείς να πιάνω ρυθμό ακόμα και αν κάποιος χτυπάει το στυλό στο γραφείο του.
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Μου άρεσε η άμεση ερώτηση για τα ενδιαφέροντά μου. Καιρό είχε να μου συμβεί!
Σε χαιρετώ!
πολλούς χαιρετισμούς και καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως σου έγραψα και στο δικό μου(blog)έχω πρόβλημα σύνδεσης...
Συμφωνώ σχετικά με τους περισσότερους συγγραφείς που αναφέρεις...Ο Ξανθούλης ήταν ο αγαπημένος μου στα χρόνια της μετεφηβείας - ακόμα θυμάμαι την...Σίσσυ Πουστοδούλου στην "οικογένεια Μπες-Βγες"! - αλλά και αργότερα.Ακόμα έχει περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου.
Για το κρασί δεν ξέρω τόσα όσα εσύ αλλά θα το πιώ αυτό που μου αναφέρεις,να δω πώς είναι.
Σε ευχαριστώ κι εγώ!