Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

Ευτυχία #2

Υπάρχουν κάποιες συνήθειες, κάποιοι τρόποι σκέψης που μας εμποδίζουν να χαρούμε. Θανάσιμα αμαρτήματα εναντίον της ευτυχίας τα ονομάζει ο δόκτωρ Raj...
Το πρώτο είναι να αναζητάμε την αίσθηση ότι είμαστε ανώτεροι, καλύτεροι, ομορφότεροι, εξυπνότεροι από τον διπλανό. 
Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό για εμάς; Γιατί πρέπει, σώνει και καλά, να είμαστε πάντα ξεχωριστή περίπτωση;
Η αλήθεια είναι ότι μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Θεωρούμε ότι έχουμε το θαυμασμό, δηλαδή την αποδοχή των άλλων. Έτσι είναι ευκολότερο να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. 
Αν φαινόμαστε καλύτεροι από το διπλανό σημαίνει ότι κάτι κάναμε σωστά, κάτι κάναμε καλύτερα, πιο αποδοτικά. Ότι σημειώσαμε πρόοδο ή αριστεύσαμε σε κάτι που είναι σημαντικό για εμάς. 
Δια του αποτελέσματος κρίνεται όχι μόνο η προσπάθειά μας, αλλά και όλη η ιδιοσυγκρασία μας. 
Και ένα καλό αποτέλεσμα σημαίνει επιβράβευση. Και επιβράβευση σημαίνει προνόμια, εξουσία, αυτονομία τελικά. Αποδείξαμε ότι τα καταφέρνουμε καλύτερα από τους άλλους. Αυτοί τώρα θα πρέπει να ζητάνε τη γνώμη μας και η γνώμη μας θα γίνεται σεβαστή, χωρίς λογοκρισίες και επικρίσεις.
Ωραία όλα αυτά, και εποικοδομητικά. Αλλά πού τελειώνουν; Αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που κάποιος θα είναι καλύτερος από εμάς. Και όλοι αυτοί που μας χάριζαν το θαυμασμό τους τον πήραν πίσω και τον πάνε αλλού πεσκέσι. Τι λέει τότε ο καθρέφτης; Τι κάνεις όταν πιο όμορφη είναι ξαφνικά η Χιονάτη κι εσύ περνάς στο ράφι με όλες τις άλλες πρώην ομορφότερες του κόσμου;
Χάλια η κατάσταση. Η καταπληκτικότητά  σου είναι πεσμένη στα τέσσερα και πατσαβουριάζει το πάτωμα... Κι αν ακόμα θα μπορούσες να βγεις Μις Εξυπνότερη στον κόσμο, ο εγκέφαλος αρνείται πεισματικά να ξεκολλήσει και να αναζητήσει άλλες κορυφές. Τράτζικ!
Τι να κάνεις λοιπόν προκειμένου να δώσεις μια ευκαιρία στην ευτυχία σου να ανακάμψει;
Ωραία όλα αυτά περί νούμερο ένα στον κόσμο άλλο κανένα, αλλά δε θα σε κάνει αυτό να πετάς ανάλαφρα σε πελάγη ευτυχίας. Δε χρειάζεται να είσαι καλύτερος από κάποιον άλλο για να είσαι ευτυχισμένος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι καλύτερος από χτες. Χρειάζεται να ξεκινάς κάθε μέρα με όρεξη να βελτιώσεις τον εαυτό σου, χωρίς να τον κρίνεις. Δε γίνεται να σπας ρεκόρ κάθε μέρα. Χρειάζεται όμως καθημερινή προπόνηση για να σπάσεις το προσωπικό σου ρεκόρ. 
Η προσπάθεια και η συγκέντρωση σε αυτό που κάνεις τη δεδομένη στιγμή, μπορούν να σε οδηγήσουν σε στιγμές απέραντης ευφορίας.
Να λοιπόν μια συνήθεια που μπορούμε να αναπτύξουμε προκειμένου να νιώθουμε ευτυχέστεροι χωρίς να εξαρτάμε την ευτυχία μας από εξωτερικούς, τυχαίους μερικές φορές, παράγοντες.
Αντί να αναζητάμε το καλύτερο, να αναζητάμε τη βελτίωση αυτού που έχουμε, αυτού που είμαστε. Προσπαθώντας κάτι που μας αρέσει, αλλά και μας δυσκολεύει λίγο, (όχι πολύ, ίσα ίσα να  μας ιντριγκάρει και να κρατάει το ενδιαφέρον μας αμείωτο) μπαίνουμε σε μια κατάσταση ροής ενέργειας και ενεργής συγκέντρωσης που μας γεμίζει χαρά. Ακόμα και όταν η εμπειρία αυτή καθαυτή σταματήσει, η αίσθηση χαράς δε χάνεται.
Νομίζω ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς σε αυτή την αναφορά κάτι που έχει ήδη βιώσει. Μια στιγμή έμπνευσης. Μια στιγμή έντονης προσπάθειας, όπου το πνεύμα και το σώμα συντονίζονται και συνεργάζονται. Τι καλύτερο να ζήσει κανείς; Πώς αλλιώς να περιγράψεις ότι νιώθεις ευτυχισμένος;
Άσκηση #2: Προσπαθήστε να μπείτε σε αυτό που ονομάζεται ροή (flow). Διαλέξτε μια δραστηριότητα που να έχει ιδιαίτερο νόημα για εσάς, όχι μόνο ευχαρίστηση, αλλά και για κάποιο σημαντικό για εσάς σκοπό. Σημαντικό επίσης είναι να είναι οριακά ανώτερη των δυνατοτήτων σας ώστε να παρέχει κάποια πρόκληση. Αφιερωθείτε ολοκληρωτικά μέχρι να την ολοκληρώσετε, ή να ολοκληρώσετε το κομμάτι με το οποίο έχετε αποφασίσει να ασχοληθείτε.
Παρατηρήστε τον εαυτό σας και τις αλλαγές στη διάθεσή σας. 
Δε χρειάζεται να εξαντλήσετε τη φαντασία σας. Η δραστηριότητα που θα διαλέξετε μπορεί να είναι κάτι που κάνετε καθημερινά, ακόμα καλύτερα μια καθημερινή διαδικασία που πρέπει να κάνετε και σας δυσκολεύει. 
Μην απογοητεύεστε με την πρώτη φορά. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη...

(Ψάχνω να βρω μια έκφραση στα ελληνικά που να αποδίδει το "practise makes perfect". Για κάποιο λόγο δε μου έρχεται τίποτα... Υπάρχει; Κάθε βοήθεια θα εκτιμηθεί...)

Σας φιλώ γλυκά. 






6 σχόλια:

  1. Δεν πρέπει να υπάρχει αντίστοιχη έκφραση στα ελληνικά. Καθώς φαίνεται, εμείς δεν πιστεύουμε στην τελειότητα, παρά μόνο στη μάθηση (η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως), από τα χρόνια του Σωκράτη ακόμα.
    Ενδιαφέρον και το δεύτερο αφιέρωμά σου στην ευτυχία. Κι εγώ νομίζω ότι αν επικεντρωθούμε στις μικρές, καθημερινές μας νίκες, θα έχουμε διαμορφώσει τις συνθήκες για να νιώθουμε ευτυχισμένοι πολύ συχνά.
    Να έχεις ένα όμορφο βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπαααα, δεν έχω τέτοια θέματα που λέει ο δόκτωρ!
    Έτσι κι αλλιώς θεάρα σεόλα τα επίπεδα με έβλεπα πάντα, ακόμα πιο θεάρα σε όλα τα επίπεδα με βλέπω και τώρα που είμαι μεσήλιξ!
    Πρόσεξες τι γράφω, ε; "Με βλέπω". Που σημαίνει ότι ουδόλως με αφορά το πώς με βλέπουν οι άλλοι! Τώρα, αν αυτό είναι καλό ή όχι, σωστό ή λάθος, πάλι δεν με αφορά! (ψωνάρα η αρτίστα!)

    Την άσκηση # την επαναλαμβάνω, όπως διαπιστώνω από αυτό που λέει, πάρα πολύ συχνά!
    Π.χ. ράβω ένα φόρεμα και κατά τη διάρκεια νιώθω ευτυχής. Καλά, μόλις τελειώσει, δεν το συζητώ, πάρτι κάνουμε στο σπίτι!

    Τελικά, ορισμό στην ευτυχία δεν δύναμαι να δώσω, καθώς για μένα ευτυχία είναι μικρά καθημερινά γεγονότα ή πράγματα...

    Και πάλι καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Pippi: Έχεις Δίκιο. Οι Έλληνες δεν πιστεύουμε στην τελειότητα των άλλων, παρά μόνο στη δική μας, που είναι αυθύπαρκτη και δεν χρειάζεται καμία εξάσκηση! Δεν είμαστε τέλειοι;
    @ Αρτίστα: Φτού σου, κοπελάρα μου! Πάντα τέτοια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να είδες; Ένα "Φτου σου, κοπελάρα μου" μου είπες και ευτύχησα! (εντελώς ψωνάρα η αρτίστα, λέμε!)
    Έρχεται και μια φίλη μου (από το σχολείο είμαστε μαζί) αύριο και θα μείνει λίγες ημέρες και ευτυχώ γενικότερα!
    Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος για να νιώσει ευτυχής και καλά!
    Κίσιζ Ερμίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ αυτή την άσκηση την έχω κάνει ουκ ολίγες φορές.
    Την έκανα και πρόσφατα- είχα ένα απαιτητικό έργο να αποδώσω. Ένα πίνακα που τον θεώρησα προσωπικό στοίχημα! Είμαι ακόμα χώμα αν κι έχουν περάσει ... 5 μέρες, αλλά χαμογελώ με ικανοποίηση.
    Σημειώνουμε εδώ ότι δεν με ενδιαφέρει η αναγνώριση και τα “μπράβο”. Αν εγώ δεν μένω ικανοποιημένη τα ακούω όλα βερεσέ! Όλα ξεκινούν και καταλήγουν σε μένα.
    Όμως! Ξέρεις πόσο επηρεαζόμουν μικρότερη από τα μπράβο των άλλων; Γιατί έτσι είχα εκπαιδευτεί.
    Ένι γούει ...προχωρώ ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ airis: Ακριβώς! Δουλεύεις για τη χαρά της δουλειάς.
    Τα "μπράβο" είναι σημαντικό κομμάτι της ευτυχίας μας, θα το είδες παρακάτω, στην άσκηση της προσφοράς. Ίσως να χρειαζόταν να το τονίσω περισσότερο...Το να είσαι ανοιχτός στο να εισπράτεις εύσημα, χωρίς να νιώθεις οτι "την ψώνισες", με ταπεινότητα και αγάπη για τον εαυτό σου, είναι πολύ σοβαρή τροφή για την ευτυχία σου.
    Ευχαριστώ που έρχεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή