Το Σκυλί του Ωρίωνα!

http://www.youtube.com/watch?v=lh-IndN7Z-g&feature=related

Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να αλλάξει;

Με αφορμή μια θεατρική παράσταση, που δυστυχώς δεν είδα, αλλά για τη οποία άκουσα τόσα πολλά, σκέφτομαι!

Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να αλλάξει;

Πριν λίγο καιρό θα απαντούσα χωρίς δεύτερη σκέψη, ο έρωτας!
Και ως αιώνια ρομαντική και επί δεκαεπτά συναπτά ερωτευμένη με τον ίδιο χοντρό πλην τίμιο, θα υπερασπιζόμουν την άποψή μου με το ζήλο του εθισμένου στις ουσίες του έρωτα.
Εδώ και λίγο καιρό όμως, η ζωή μου δίνει απανωτά χαστουκάκια για να ξυπνήσω...
Μέχρι τώρα αναρωτιόμουν γιατί, μέχρι που πήρα την απόφαση να σταματήσω να ασχολούμαι με ανθρώπους και να καταπιαστώ με τα συναισθήματα.
Κατάλαβα λοιπόν ότι αυτά είναι που μας κάνουν να πελαγοδρομούμε στις ρότες της ζωής μας, των ζωών, γενικώς...
Νομίζω τελικά πως αυτό που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να αλλάξει, είναι τα συναισθήματά του. Το βάθος, η ένταση και η ποιότητα των συναισθημάτων του.
Έτσι, ο έρωτας σε κάνει ν' ανθίζεις και να σκορπάς ευωδιές, η αγάπη ζεσταίνει εσένα και όποιον βρίσκεται γύρω, το πάθος σε καίει και σαν τη φωτιά μαζεύει ανθρώπους γύρω σου αλλά δεν αφήνει κανέναν να πλησιάσει πολύ, η ζήλια δηλητηριάζει, καταστρέφει σαν το οξύ, η ευγνωμοσύνη ανοίγει τις πόρτες σαν αεράκι ανοιξιάτικο, η αγνωμοσύνη και η αχαριστία τις κλείνουν, η χαρά σε κάνει παιδί και η μιζέρια γέρο. Και ο θυμός...δεν ξέρω....μήπως σαν μπόρα δυνατή σε τρομάζει, σε μαστιγώνει με αέρα και νερό, σε κάνει να κρύβεσαι κάτω από τα σκεπάσματα ακούγοντας τον να φυσομανάει και να αστραποβροντά.. και ξαφνικά... ανοίγεις τα μάτια και τα πάντα λάμπουν φρεσκοπλυμένα και καθαρά κάτω από τον ολόλαμπρο ήλιο!!!
Και μόνο κάποιο λυγισμένο δέντρο, κάποιο σπασμένο κεραμίδι, κάποιο σπασμένο τζάμι, μικροπράγματα, θυμίζουν το κακό που πέρασε.

Κάθησα στην άκρη. Δεν ήθελα να με βλέπουν, δεν ήθελα να με ρωτήσουν τι κάνω, πώς πάει, τα παιδιά καλά;
Έριξα και τη φράντζα μπρός στα μάτια μου. Ούτε να τους βλέπω ήθελα.
Θα σου την κόψω κι άλλο, να φαίνονται τα μάτια σου... Κόψε όσο θες, Απόστολε, φιλάρισέ τα και λίγο πίσω...
Ευτυχώς που μάκρυναν απο τότε και φτάνει η φράντζα να κρυφτώ πίσω της...
Ψηλά το κεφάλι, μην καμπουριάζεις... άσε μας, ρε μάνα...
Έκλεισα τα μάτια να ηρεμήσω λίγο. Συγκεντρώθηκα στην αναπνοή μου...Έτσι κι αλλιώς πάντα λοξή με θεωρούσαν, δεν με ένοιαζε αν με κοιτούσαν.
Εισπνοή..., εκπνοή...., εισπνοή..., εκπνοή...., εισπνοή..., εκπνοή....
Ένα γαλάζιο φώς απλώθηκε μέσα μου....
Εισπνοή..., εκπνοή...., εισπνοή..., εκπνοή..., εισπνοή...,
Οι χτύποι της καρδιάς επιβραδύνθηκαν....
Εισπνοή.., εκπνοή..., εισπνοή..., εκπνοή...,
Μια μεταλλική γεύση ήρθε στο στόμα μου...
Εισπνοή..., εκπνοή..., εισπνοή...,
Σήκωσα αργά το κεφάλι,
Εισπνοή..., εκπνοή...,
Άνοιξα τα μάτια...
Εισπνοή...,
Μπάμ!