Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

Ευτυχία #3

Όπου η Hermine, με την προτροπή του Δρος Ράζ, στοχάζεται πάνω στο θέμα της ανάγκης μας για επικοινωνία και μέθεξη.

Όλοι έχουμε μια βαθιά και αδυσώπητη ανάγκη για επαφή. (Όχι μόνο αυτό που εννοείτε, πονηρά πνεύματα!) Ανθρώπινη, ζεστή επαφή, η αίσθηση ότι μας νιώθουν, μας καταλαβαίνουν, μας αποδέχονται. Έχουμε την ανάγκη να καθρεφτιστούμε στα μάτια κάποιου άλλου και να μας αρέσει αυτό που εκείνος βλέπει.
Και όπως κάθε ανθρώπινη ανάγκη που σέβεται τον εαυτό της, έχει και η ανάγκη για επαφή αυτούς που την τραβάνε απ' τα μαλλιά και την ξεχειλώνουν σε βαθμό... παραμόρφωσης.
Έχουμε από τη μία τους... "κολλιτσίδες".  Δε νομίζω να χρειάζεστε ανάλυση για να εντοπίστε έναν "κολλιτσίδα".  Δε χρειάζεται καν να είναι δίπλα σου ένας "κολλιτσίδας" για να καταλάβεις την πέρα κάθε λογικής και ορίου την ανάγκη του για επιβεβαίωση. Ο "κολλιτσίδας" νιώθει συνεχώς παραμελημένος. Δεν πάει να τον έχεις στα όπα όπα, να τον βάλεις στο θρόνο και να τον προσκυνάς, πάντα μα πάντα, ό,τι και αν κάνεις, θα είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έχει ανάγκη.
Αυτή η λέξη χαρακτηρίζει τον "κολλιτσίδα". Ανάγκη. Και αυτό είναι που κάνει τους "κολλιτσίδες" δύσκολους στην επικοινωνία και την επαφή. Θα μπορούσα να αναφέρω συγκεκριμένες έρευνες που αποδεικνύουν πόσο δυσάρεστοι,κουραστικοί και ανεπιθύμητοι μπορεί να γίνουν οι "κολλιτσίδες". Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με την προσωπική εμπειρία και πιστεύω πως όλοι έχουμε μια παρόμοια ιστορία να διηγηθούμε. Πόσο ένοχο μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ένας "κολλιτσίδας"! Πόσο συναισθηματικό εκβιασμό μπορεί να ασκήσει χωρίς κανείς να τον πάρει χαμπάρι. Και τι μπορείς να κάνεις για τον "καημένο" τον "κολλιτσίδα" που μπορεί να θεωρήσει τις κωλοτούμπες που κάνεις για ένα του χαμόγελο, αποτέλεσμα εγωισμού και αυτοπροβολής σου. Και κυρίως πόσο κακό μπορεί να κάνει στον εαυτό του προκειμένου να αποκτήσει την πολυπόθητη αποδοχή και προσοχή. Ο "κολλιτσίδας" είναι δεδομένος. είναι αυτός που όσο τον φτύνεις τόσο κολλάει. Με κάποιο τρόπο προκαλεί τη χειρότερη συμπεριφορά σου. Τον αντιπαθείς, αλλά δεν μπορείς και να απαλλαγείς από αυτόν. Μόνο γοητευτικό δεν τον λες....
Υπάρχει ελπίδα, όμως, μη μου στενοχωριέστε! Γιατί, όπως λέει και η μαμά μου, "κάθε δεντράκι έχει και τον ίσκιο του!". ("Κολλιτσίδα", "κολλιτσίδα", αλλά, όλα κι όλα... τη σοφία της θα την πει!).
Έτσι λοιπόν και ο κάθε "κολλιτσίδας" έχει την "παγοκολώνα" του.
Οι "παγοκολώνες" είναι (ναι, βρε, το μαντέψατε! Τι έξυπνοι και προσεκτικοί που είστε!) το ακριβώς αντίθετο των "κολλιτσίδων". Αυτοί που δείχνουν να μη χρειάζονται κανέναν. Αυτοί που θα κρατήσουν τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού τους ακόμα και αν περνάει από δίπλα τους ο τυφώνας Κατρίνα, ακόμα και αν είναι οι επίτιμοι καλεσμένοι σε πάρτι του Χιού Χέφνερ, ακόμα και αν τους χαρίσεις τον ένα σου νεφρό. Θα φροντίσουν να σου τον εξοφλήσουν το συντομότερο δυνατό και σε διπλή τιμή από την αγορά, για να μη σου έχουν υποχρέωση. Πάντα με μετρητά. Εκτός εισαγωγικών το μετρητά. Γι αυτούς όλα τα συναισθήματα εκφράζονται με μετρητά.
Οι "παγοκολώνες" δείχνουν κατά κανόνα πολύ καλύτεροι από τους "κολλιτσίδες". Φαίνονται αυτάρκεις και απρόσιτοι και γι αυτό πολύ γοητευτικοί. Ευτυχισμένοι όμως δεν είναι.
Ο βασικός λόγος είναι ότι η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή είναι εγγενής σε όλους μας. Δε γίνεται να είναι κάποιος ευτυχισμένος αν δεν καλύπτονται τόσο βασικές ανάγκες του.
Υπάρχουν όμως και πιο πρακτικοί λόγοι. Οι "παγοκολώνες" δεν εμπνέουν διάθεση για συνεργασία και επικοινωνία, έτσι οι άλλοι κρατιούνται σε απόσταση, είτε πρόκειται για φιλικές σχέσεις, είτε για συνεργασίες, είτε ακόμα και καθημερινές συναλλαγές. Έτσι οι "παγοκολώνες" σπάνια εισπράττουν βοήθεια, συνεργασία ή καλή εξυπηρέτηση. Εδώ που τα λέμε, σπάνια εισπράττουν τίποτα, αφού ο κόσμος τους θεωρεί ξινούς και οι δικοί τους, αυτάρκεις (και ξινούς).
Ωραία... τους θάψαμε και τους "κολλιτσίδες" και τους 'παγοκολώνες".Αυτοί θα τα βρουν μεταξύ τους και θα πορευτούν όπως καταλαβαίνουν. Για τη δική μας ευτυχία όμως δεν είπαμε τίποτα... Εμείς τι κάνουμε;
Εμείς θα τιμήσουμε την ανάγκη για επικοινωνία και επαφή. Θα γίνουμε εκδηλωτικοί και γενναιόδωροι. Θα στείλουμε το χαμόγελό μας απέναντι και θα περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει.
Η γενναιοδωρία, η προσφορά είναι αυτά που θα μας κάνουν άμεσα χαρούμενους. Πολύ περισσότερο από αυτούς που δέχονται τη γενναιοδωρία μας.
Η άσκηση σήμερα θα έχει να κάνει με την προσφορά. Αλλά θα πρέπει να βάλουμε κάποιες δικλείδες ώστε η προσφορά μας να μας δώσει χαρά και όχι να μας γεμίσει με αρνητικά συναισθήματα ότι η προσφορά μας πήγε χαμένη ή ότι έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Κανόνες για επιτυχημένη προσφορά, γενναιοδωρία:
1. Κάνε το καλό και ρίχ' το στο γιαλό! Μην περιμένεις ανταπόδοση, ούτε ευγνωμοσύνη.
2. Κράτα το κόστος χαμηλό.Μην υπερβαίνεις τα όρια σου. (Οικονομικά, χρονικά, αντοχής ή δέσμευσης). Η προσφορά δε μετριέται με νούμερα.
3. Στόχευσε στην προσφορά με νόημα, όχι σε παρόρμηση της στιγμής και κυρίως
4. Επέτρεψε στον εαυτό σου να νιώσει ευγνωμοσύνη και περηφάνια για τη δυνατότητα που έχεις να προσφέρεις.  Δεν μπορούν να το κάνουν όλοι! (Να νιώσει είπαμε. Δε χρειάζεται να το κάνεις βούκινο...)
5. Προσπάθησε να δεις το αποτέλεσμα της προσφοράς σου. Ακόμα καλύτερα, να σε συμπεριλαμβάνει! Η άμεση ανατροφοδότηση είναι εξαιρετικά αναζωογονητική.
6. Φρόντισε να περάσεις καλά προσφέροντας.
Θα χαρώ να μοιραστείτε μαζί μου ιστορίες γενναιοδωρίας, προσφοράς και μέθεξης!

* Έτσι σαν ιδέα, μου άρεσε αυτή που είχε κάποιος από το πρόγραμμα του Δρος Raj. Έφερε στο γυμναστήριο αναψυκτικά για όλους στο γκρούπ του. Τα τοποθέτησε στις θέσεις των συναθλητών του πριν έλθουν και μετά παράστησε τον έκπληκτο μαζί με όλους τους υπόλοιπους. Έγραφε ότι ήταν το καλύτερο και πιο αποδοτικό πρόγραμμα που είχε κάνει. Τον πίστεψα! Φανταστείτε τι ωραίο κλίμα θα υπήρχε στην ομάδα εκείνη τη μέρα!

5 σχόλια:

  1. Καλησπερα
    Να σου πω την αληθεια το ευχαριστηθηκα το κειμενο σου. Ενιωσα και λιγο απο κολτσιδα αλλα και λιγο απο παγοκολωνα..μπορω να εχω κατι κι απο τους δυο τυπους λες;
    Παντως εχω νιωσει αρρωστημενη αναγκη για τον αλλον..οχι καποιον συγκεκριμενο..για οποιον μου εκανε το κεφι!
    Εχω νιωσει και πως δεν εχω αναγκη κανεναν και ειμαι αυταρκης για μεγαλα χρονικα διαστηματα.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ καρδούλα (δεν παίζει να μου βγει το σχεδιάκι. Είμαι εντελώς άσχετη:)): Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενό μου.
    Καταλαβαίνω τι λές... Προσαρμοζόμαστε στις καταστάσεις και αντιδρούμε ανάλογα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαρτημένοι και αυτάρκεις και κάπου στη μέση είναι η ισορροπία.
    Γιατί δεν γίνεται να αγαπάς, και να μην νιώσεις έστω και λίγο να χάνεις την αυτάρκειά σου προκειμένου να κερδίσεις σε κάποιο άλλο επίπεδο.
    Προσπάθησα πολύ για αυτήν την έρμη την αυτάρκεια. Λες να έγινε παγοκολώνα τελικά;
    Η προσφορά πάλι είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο. Και το παράδειγμα που ανέφερες είναι αντιπροσωπευτικό της ανιδιοτελούς προσφοράς: όταν δεν περιμένεις την αναγνώριση, όταν το κάνεις γιατί έτσι σου αρέσει να αντλείς χαρά από τη χαρά του άλλου!
    Ναι το έχω νιώσει☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το διάβασα προσεκτικά και συνεχίζω στο επόμενο κεφάλαιο!
    😃

    ΑπάντησηΔιαγραφή