Αγαπημένε μου Βύρωνα,
Κλείνουμε τα 22....
Πρωινό ραντεβού και ποιος να το πίστευε οτι θα τα κατάφερνες να με καταφέρεις.... Εμένα, που μόνο τη νύχτα γλυκαίνει η ματιά μου....
Πρωινό ήταν το πρώτο μας ραντεβού, το θυμάσαι; Τα λόγια σου σταράτα και μετρημένα. Κανένα ρομάντζο, όλα άσπρα, όπως είναι και μια πρόσφατη τηλεοπτική ατάκα.
Αυτό ήθελα; Αυτό χρειαζόμουν για να ξεκλειδώσω; Δεν ξέρω...
Ξέρω όμως αυτά που ακολούθησαν. Το παραμύθι που έζησα μαζί σου. Και που ακόμα ζω.
Σ' ευχαριστώ!!!
Ακόμα θυμώνω σαν έφηβη... Ακόμα φουντώνω και νομίζω οτι θα εκραγώ μερικές φορές. Εσύ όμως, βάζεις τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Μου δείχνεις το πραγματικό τους μέγεθος.... Κάπως σαν τα γυαλιά της πρεσβυωπίας που όσο περνάει ο καιρός μας γίνονται απαραίτητα...
Σου χαρίζω την προηγούμενη Ιστορία για να θυμάσαι...
Σε φιλώ,
εγώ που είμαι 40 και ακόμα θυμώνω, αγωνίζομαι και αισιοδοξώ σαν να είμαι 18. Όλα εξ' αιτίας σου....
Κλείνουμε τα 22....
Πρωινό ραντεβού και ποιος να το πίστευε οτι θα τα κατάφερνες να με καταφέρεις.... Εμένα, που μόνο τη νύχτα γλυκαίνει η ματιά μου....
Πρωινό ήταν το πρώτο μας ραντεβού, το θυμάσαι; Τα λόγια σου σταράτα και μετρημένα. Κανένα ρομάντζο, όλα άσπρα, όπως είναι και μια πρόσφατη τηλεοπτική ατάκα.
Αυτό ήθελα; Αυτό χρειαζόμουν για να ξεκλειδώσω; Δεν ξέρω...
Ξέρω όμως αυτά που ακολούθησαν. Το παραμύθι που έζησα μαζί σου. Και που ακόμα ζω.
Σ' ευχαριστώ!!!
Ακόμα θυμώνω σαν έφηβη... Ακόμα φουντώνω και νομίζω οτι θα εκραγώ μερικές φορές. Εσύ όμως, βάζεις τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Μου δείχνεις το πραγματικό τους μέγεθος.... Κάπως σαν τα γυαλιά της πρεσβυωπίας που όσο περνάει ο καιρός μας γίνονται απαραίτητα...
Σου χαρίζω την προηγούμενη Ιστορία για να θυμάσαι...
Σε φιλώ,
εγώ που είμαι 40 και ακόμα θυμώνω, αγωνίζομαι και αισιοδοξώ σαν να είμαι 18. Όλα εξ' αιτίας σου....
αχ Ερμινάκι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήνα χαίρεσαι τον Βύρωνα και να σε χαίρεται!
τι συγκινητική ανάρτηση!
φιλιά♥
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μ’ ένα εικοσιδύο μπλε
τρυπάω του χρόνου το φιλέ
τρυπάω τα δίχτυα
καπνούς ανάσες και φιλιά
τη νύχτα παίρνω αγκαλιά
κερνάω ξενύχτια
Κι αφού δεν έχω κουραστεί
να σε κοιτάω
στην κουπαστή εικοσιδύο
μωρά κι οι δυο μας στα νερά
περάσαν κύματα αλμυρά
σαρανταδύο
Όσο καίνε ακόμα τα καντήλια μας
λάβα το φιλί θα καίει τα χείλια μας
σώματα θ’ ανάβουμε στα στρώματα
και στα παπλώματα
όλοι αραχτοί
όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μας
κι όσο υπάρχει κάτι στο ψυγείο μας
Έρωτα ζωής εμείς θα ζήσουμε
κι όταν θα σβήσουμε
θα μεταλλαχτεί.
Με μιαν αγάπη ανακωχή
μ’ ένα καινούριο γιώταχι
θα τριγυρνάμε
περνάμε πάντα στην πενιά
να μας ακούει η γειτονιά που τραγουδάμε
Κι αφού δεν έχω κουραστεί
μαζί σου να `χω μοιραστεί
είκοσι χρόνια
μ’ ένα τραγούδι σαν κι αυτό βάλε στο αίσθημα ρευστό
γι’ αγάπη αιώνια."
Πολλές ευχές,
Γεωργία.
Διάβασα και την υπέροχη ιστορία της προηγούμενης ανάρτησης και θέλω να σας ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να είστε πάντα ευτυχισμένοι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
@ όλα θα πάνε καλά: Καλέ πού είσαι εσύ; Πιο ταιριαστό τραγούδι δεν υπάρχει!!! Σ'ευχαριστώ για την αφιέρωση!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ airis, me (maria): Και πάλι σας ευχαριστώ κορίτσια...
Εύχομαι να μείνεις 18 για πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά Ερμινάκι μας!
Hermine:
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)