Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Εν αρχη ην... η απορια...

... και πώς να αρχίσεις..; Αλλά κυρίως γιατί ν'αρχίσεις;
Θ΄αρχίσω όπως πάντα! Επειδή έτσι θέλω! Και μην αρχίσει κανείς τα "γιατί θέλεις;" και τα "γιατί τώρα;"... Είπαμε. Επειδή έτσι!
Άλλωστε οι μόνοι που εχω δεί ποτέ να κερδίζουν επειδή βρήκαν την απάντηση σε κάποια ερώτηση ήταν κατι γελοίοι παίχτες γελοίων τηλεπαιχνιδιών. Και δεν είπαν πια και καμιά σοφία! Τις ήξερα και γω τις απαντήσεις. Ακόμα και αυτές που τους μπέρδευαν. Ο Bύρων εντυπωσιαζόταν απο τις γνώσεις μου. "Κι αυτό το ήξερες; Μπράβο, μωρό μου! Να δηλώσες συμμετοχή, αγάπη μου! Θα τους πάρουμε και τα σώβρακα!"
Εγώ, εννοείται, κανένα ενδιαφέρον δεν είχα να αποδείξω τις γνώσεις μου και να πάρω τα ξένα σώβρακα. Το μόνο σώβρακο που επιθυμούσα να πάρω ήταν του Βύρωνα. Που δεν χρειαζόταν και απαντήσεις!
Έτσι ήμουν πάντα!... Ανώτερος άνθρωπος... Διαβασμένος... Ποτέ δεν με ενοιαξαν τα έπαθλα, τα δώρα, τα βραβεία... Για μένα σημασία είχε το ταξίδι... και όχι η Ιθάκη... Ούτε για το Βύρωνα... Γι'αυτόν σημασία είχε αν το ξενοδοχείο στην Ιθάκη είχε air condition... Χαίρε χάος!
Ε, να λοιπόν τι είναι ο έρωτας! Να μη μιλάς την ίδια γλώσσα, να λες εσύ άσπρο και κείνος μαύρο, ν'ακους Αλκίνοο και κεινος Ρουβά, να διαβάζεις Εσσε και κείνος "Στοίχημα", να σου αρέσει το περπάτημα και κεινος να παίρνει μηχανάκι για να πάει στο περίπτερο, και όλος αυτός ο χαμός να μην έχει καμία σημασία!!! Για να μην πώ οτι βρίσκεις και εξαιρετικά αστεία την όλη κατάσταση. Και χαριτωμένη. Και όμορφη. Και...υπέροχη... Αχ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου